Patron KWP w Łodzi - Komendant Główny Policji Państwowej Janusz Zygmunt Jagrym-Maleszewski
Janusz Zygmunt Jakub Maleszewski herbu Gryf, pseudonim w POW „Zygmunt Jagrym”, urodził się 1 maja 1879 roku w Czarnocinie w rodzinie ziemiańskiej jako syn Hilarego - powstańca styczniowego, dzierżawcy majątku Czarnocin, oraz Marii z Krasnodębskich. Uczęszczał do rządowego gimnazjum w Warszawie, lecz został z niego relegowany za udział w manifestacji patriotycznej. Po tym incydencie wstąpił do Akademii Handlowej w Lipsku, którą ukończył w 1902 roku. 12 czerwca 1909 roku zawarł związek małżeński z Jadwigą Dunin Borkowską, działaczką społeczną, pierwszą przewodniczącą oraz twórczynią Stowarzyszenia Rodzina Policyjna. 5 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich i został skierowany do II Szwadronu I Pułku Ułanów. 10 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitą, jako dowódca II Plutonu II Szwadronu II Dywizjonu Ułanów, został ciężko ranny i trafił do niewoli rosyjskiej. W listopadzie 1915 roku, po amputacji nogi, wrócił do kraju jako inwalida w drodze wymiany jeńców. Od jesieni 1916 roku wrócił do obowiązków służbowych jako sekretarz generalny Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu, a następnie kierownik Głównego Urzędu Zaciągu do Wojska Polskiego. W późniejszym okresie został kierownikiem oddziału do spraw żołnierskich, a potem kierownikiem spraw oficerskich Dowództwa Okręgu Generalnego w Warszawie. W roku 1918 roku, po wstąpieniu do Wojska Polskiego, rozpoczął pracę w Wydziale Personalnym Departamentu VI Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 marca 1920 wyznaczony został na stanowisko szefa Sekcji 1 Ogólno Organizacyjnej Oddziału V Personalnego Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. Podczas wojny 1920 roku brał udział w pracach Rady Obrony Stolicy. Awans na pułkownika ze starszeństwem otrzymał 15 sierpnia 1924 roku. W trakcie przewrotu majowego, wraz z pułkownikiem Sławojem Składkowskim, bronił gmachu MSW, uniemożliwiając wykonanie rozkazów zwolennika rządu, gen. Edwarda Szpakowskiego. Po tych wydarzeniach stał się członkiem Komisji Likwidacyjnej utworzonej pod przewodnictwem gen. Lucjana Żeligowskiego. Na zlecenie marszałka Józefa Piłsudskiego został oficerem sztabowym w gabinecie Ministra Spraw Wojskowych. Jesienią 1926 roku został szefem Wydziału Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych z pozostawieniem funkcji oficera sztabowego do zleceń przy Ministrze Spraw Wojskowych. Z dniem 31 października 1926 roku przeniesiony został w stan nieczynny na okres sześciu miesięcy z prawem noszenia munduru, w celu objęcia stanowiska Komendanta Głównego Policji Państwowej. Funkcję tę pełnił w okresie od 5 listopada 1926 roku do 24 stycznia 1935 roku. W czasie piastowania urzędu zmienił zupełnie krajowy model szkolnictwa policyjnego. Utworzono system kształcenia policyjnego na poziomie europejskim. Kierownictwo PP na czele z najwyższymi oficerami dbało o podnoszenie kwalifikacji zawodowych adeptów sztuki policyjnej. Rozpoczęto tworzenie placówek dydaktyczno-oświatowych. Utworzono dwa rodzaje szkół: szkołę oficerską w Warszawie oraz szkoły dla szeregowych Policji Państwowej w Sosnowcu, Żyrardowie oraz Mostach Wielkich. Nawiązano współpracę z Policją krajów europejskich, mając nadzieję na korzystanie z doświadczenia zaprzyjaźnionych służb. Dzięki inicjatywie Komendanta Głównego Policji Państwowej w 1928 roku grupa funkcjonariuszy Policji Śledczej wyjechała na kursy szkoleniowe do Wiednia. W latach 1935-1938 zasiadał w Senacie IV kadencji z województwa kieleckiego. Swoje senackie obowiązki pełnił w komisjach administracyjnej i wojskowej. Janusz Zygmunt Jagrym-Maleszewski zmarł 27 września 1942 roku w Warszawie.
Odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Nr 5390,
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1938),
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Niepodległości,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922),
- Krzyż Walecznych - trzykrotnie,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia,
- Komandor z Gwiazdą Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1934),
- Komandor Orderu św. Maurycego i Łazarza (Włochy),
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja),
- Order Gwiazdy Rumunii.
Bibliografia:
- Komendanci Główni Policji Państwowej 1919-1939, pod red. K. Filipowa, Białystok 1997
- Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. J. Majchrowskiego, Warszawa 1994
- Olbrychowski J. „Syn ziemi łódzkiej – Komendant Główny Policji Państwowej Janusz Zygmunt – Jagrym Maleszewski”, „Policja Łódzka” 2017 nr 6
- Olbrychowski J. „System szkolenia funkcjonariuszy Policji Państwowej w II Rzeczypospolitej wprowadzony przez komendanta głównego PP płka Janusza Zygmunta Jagryma-Maleszewskiego”, „Policja Łódzka” 2018 nr 4
Materiały udostępnione w całości dzięki uprzejmości
Jarosława Olbrychowskiego Prezesa Stowarzyszenia Rodzina Policyjna 1939 r. w Łodzi.
-
Baner Jagrym
